آقای vale شش اصل را برای برنامه ریزی و طراحی پایدارتر ساختمان ها و محیط زیست پیشنهاد کردند:
1-حفظ انرژی:
استفاده از گرمای خورشید به صورت پایدار با عایق بندی مناسب که از دست دادن گرما را به حداقل برساند،تهدید پذیر باشد و از گرما ،سرما و حرکات طبیعی هوا استفاده کند که به طور موثری نیاز به انرژی که مکمل چنین سیستم های طبیعی است به حداقل خواهد رسید.
2-همراهی با شرایط آب و هوایی:
استفاده از گرمای خورشید در گرم کردن ساختمان ها در آب و هوای سرد و گرم ،خیابان های باریک و دراز سایه ای را ایجاد کنند که گرما را کاهش می دهد و موجب جریان طبیعی هوا
3-به حداقل رساندن مصرف منابع جدید:
اول با به حداقل رساندن استفاده از منابع و مواد تجدید ناپذیر در ساحتمان های جدید و تلاش برای حصول اطمینان از این که اگر استفاده ار ساختمان یا سازه ،مدت زیادی به طول انجامد منابع مورد استفاده بتوانند در آینده نیز محدودا مورد استفاده قرار گیرند.
دوم آن که ساختمان های موجود نشانگر هزینه ای کلان و سنگین از نظر مصرف منابع طبیعی که می توانند با مصرف حداقل منابع و انرژی به نحو مطلوبی مجددا با شرایط تطبیق یافته و مورد استفاده واقع شوند.
4-احترام به استفاده کنندگان:
استفاده کنندگان از ساختمان ها و مکان ها کالاهای خنثی وبدون واکنش نیستند ،آن ها بر مکانی که در آن قرار دارند تاثیر گذاشته و از آن تاثیر می پذیرند.در ایجاد مدیریت مکان باید مشارکت داده شود.راه های تعامل استفاده کنندگان با مکان قرارگیری آن ها باید مورد توجه قرار گیرد.
5-توجه به مکان
6:کلی گرایی